Sibuk, yang ‘stress’, yang memenatkan, yang memeningkan, yang juga gembira dan bermacam yang lagi sejak minggu lepas. Sibuk dengan kerja yang tak habis-habis(dah namapun bekerja kannn), juga sibuk dengan aktiviti tambahan lain, dicampur dengan sibuk yang sedia ada ni. Bila semua dah bercampur segala bagai, maka ‘stress’ la pulak jadinya. Agaknya wanita memang mudah kena ’stress’ kan. Mungkin juga sebab wanita khususnya para ibu lagi-lagi yang berkerjaya...kena ’settle’ macam-macam...kira buat ’multi-tasking’ la kannn. Mau tak ’stress’ jadinya kannnn. Saya ni pun dah ’stress’ juga ni...tambah teruk bila semua perkara datang bertimpa-timpa dalam selang tempoh yang sangat rapat. Macamana harus saya hadapi semua perkara dengan serentak??? Haruslah tak boleh kan. Bila macam ni, ia dah jadi satu perkara yang sangat memeningkan. Kita rasa kita boleh jadi ’super women’... ’supermom’... tapi hakikatnya...penat..penat... Namun dalam ’stress’ yang sedang mengganggu ini ada juga bahagia dan gembira yang menjengah hati. Mujur ada.... kalau tak ada langsung cerita bahagia harus ’stress’ ini akan menghancurkan segala. Lalu bagaimana nak menangani gangguan ini.... haruslah lebih mendekatkan diri denganNya kannn....ada dok terasa-rasa dalam hati ni, diri semakin leka dengan tuntutan duniawi...sebab tu le agaknya Dia memberi uji. Bawa bertenang.... bawa bertenang...
Sekadar mengurangkan ’stress’ walau hakikatnya memang tambah ’stress’ bila dok memikirkannya...
Alkisah : Perbualan antara abah dan anak lelaki + perbualan telefon abah dan ibu +
perbualan ibu dan anak lelaki
Lokasi 1 : Dalam kereta, balik dari sekolah
Anak lelaki : ”abah, tadi kan cikgu cakap, abang kena buang sekolah”
Abah : ” hah! Kena buang sekolah? Kenapa pulak? Abang buat apa?”
Anak lelaki : ”tak...tadi tu cikgu cakap kalau tak tukar pakai baju sekolah, abang nak
kena buang sekolah”
Abah : ”kenapa awak tak salin baju? Oh tadi ada PJ kan...haaa kenapa tak salin?”
Anak lelaki : diam saja (tamat)
Lokasi 2 : Perbualan telefon (abah dalam kereta + ibu di pejabat)
Abah : ”hah ibu....ni anak ibu ni dah nak kena buang sekolah”
Ibu : ”hah! Kena buang sekolah? Kenapa? Dah dapat surat ke?”
Abah : ”tak tau lah.... ibu cakap sendiri dengan dia”
Ibu : ” awak nak kena buang sekolah ke? Kenapa? Awak buat apa?”
Anak lelaki : ”abang tak tukar baju lepas PJ tadi. Lepas tu cikgu suruh tukar masa lepas
rehat tu, tapi abang lupa sebab dok sibuk baca buku. Pastu cikgu cakap le
kalau tak tukar juga lepas ni, kena buang sekolah.”
Ibu : Dah rasa lega sikit sebab tadi ingatkan memang betul-betul kena buang
sekolah. Sabar je la.
”haaaaa.... kan ibu dah cakap banyak kali. Baju sekolah tu ibu dah siap letak
dalam beg sekolah lagi. Awak je yang tak mau tukar. Bila ibu tanya, cikgu
tak marah ke, awak cakap tak...cikgu marah sikit je....” (sesi membebel)
anak lelaki : ”ala...ibu ni...” (tamat)
Lokasi 2 : Rumah
Ibu : ” abang, cuba cerita apa yang cikgu cakap dengan awak tadi?”
Anak lelaki : ” cikgu cakap baik-baik je...macam ni, anak-anak muridku yang kusayangi
sekelian...lain kali kalau tak tukar juga baju sekolah jawabnya kena buang
sekolah.”
Ibu : ” hmmmm.... sapa lagi yang tak tukar baju tadi?”
Anak lelaki : ”abang sorang je” (sambil gelak)
Boleh??? Memang sangat menguji kesabaran.
Sekadar mengurangkan ’stress’ walau hakikatnya memang tambah ’stress’ bila dok memikirkannya...
Alkisah : Perbualan antara abah dan anak lelaki + perbualan telefon abah dan ibu +
perbualan ibu dan anak lelaki
Lokasi 1 : Dalam kereta, balik dari sekolah
Anak lelaki : ”abah, tadi kan cikgu cakap, abang kena buang sekolah”
Abah : ” hah! Kena buang sekolah? Kenapa pulak? Abang buat apa?”
Anak lelaki : ”tak...tadi tu cikgu cakap kalau tak tukar pakai baju sekolah, abang nak
kena buang sekolah”
Abah : ”kenapa awak tak salin baju? Oh tadi ada PJ kan...haaa kenapa tak salin?”
Anak lelaki : diam saja (tamat)
Lokasi 2 : Perbualan telefon (abah dalam kereta + ibu di pejabat)
Abah : ”hah ibu....ni anak ibu ni dah nak kena buang sekolah”
Ibu : ”hah! Kena buang sekolah? Kenapa? Dah dapat surat ke?”
Abah : ”tak tau lah.... ibu cakap sendiri dengan dia”
Ibu : ” awak nak kena buang sekolah ke? Kenapa? Awak buat apa?”
Anak lelaki : ”abang tak tukar baju lepas PJ tadi. Lepas tu cikgu suruh tukar masa lepas
rehat tu, tapi abang lupa sebab dok sibuk baca buku. Pastu cikgu cakap le
kalau tak tukar juga lepas ni, kena buang sekolah.”
Ibu : Dah rasa lega sikit sebab tadi ingatkan memang betul-betul kena buang
sekolah. Sabar je la.
”haaaaa.... kan ibu dah cakap banyak kali. Baju sekolah tu ibu dah siap letak
dalam beg sekolah lagi. Awak je yang tak mau tukar. Bila ibu tanya, cikgu
tak marah ke, awak cakap tak...cikgu marah sikit je....” (sesi membebel)
anak lelaki : ”ala...ibu ni...” (tamat)
Lokasi 2 : Rumah
Ibu : ” abang, cuba cerita apa yang cikgu cakap dengan awak tadi?”
Anak lelaki : ” cikgu cakap baik-baik je...macam ni, anak-anak muridku yang kusayangi
sekelian...lain kali kalau tak tukar juga baju sekolah jawabnya kena buang
sekolah.”
Ibu : ” hmmmm.... sapa lagi yang tak tukar baju tadi?”
Anak lelaki : ”abang sorang je” (sambil gelak)
Boleh??? Memang sangat menguji kesabaran.
No comments:
Post a Comment